Każdy z nas się ubiera i robi to po swojemu, kłopot
tkwi w tym, że nie wszystkim na tym zależy, a jeśli nawet, to nie zawsze efekt
odpowiada liczbie starań. Chciałoby się rzec, że polskie ulice to źródło
inspiracji, różnorodności, interesujących pomysłów i rozwiązań. Otóż nie, w tym
wszystkim brakuje finezji. Brakuje intuicji i wyczucia. Narzekamy, że nasze
ulice są szare, bez wyrazu. Niestety młodzi ludzie z uporem maniaka próbują to
zmienić. Rozumiem, trzeba pokazać, że nie jest się nudnym, że ma się trochę
polotu, zna się na modzie, ale żeby aż tak ? W tym wszystkim brakuje równowagi.
Pierwszy błąd – dobór kolorów. Młodzież popada ze skrajności w skrajność. Z dwojga
złego wolę patrzeć na ludzi ubranych jednokolorowo, niż chodzące choinki mające
na sobie rzeczy w każdym możliwym kolorze. Czemu po prostu nie wyglądać
normalnie ? Wystarczy chcieć, a nie wychodzić z założenia, że połączenie trzech
różnych odcieni jednego koloru jest ok. I te wszystkie neony – kto powiedział
że to jest fajne ?! Litości, jeśli łączenie kolorów nam nie wychodzi to sobie
to darujmy. Nic na siłę.
Równie bolesne jest dla mnie obserwowanie zaniku
wszelakich subkultur na rzecz pozerstwa. Nagle wszyscy chcą być wszystkimi.
Serce się kraje na widok braku poszanowania dla jakiegokolwiek dorobku
kulturalnego tego świata. Wszystko jest bezczeszczone i sprowadzane do
komercji. Nastolatkowie uważają, że nosząc takie a nie inne buty czy fryzurę, chociażby
dodatki, przynależą do jakiejś szerzej rozumianej grupy społecznej. W życiu by
nie pomyśleli, że kiedyś ludzie wyglądem wyrażali swoje poglądy, które były dla
nich na tyle ważne, że oddawali się im w każdym aspekcie. Dzisiejsza młodzież
nie jest zdolna do takich poświęceń, nie jest w stanie o nic walczyć, mieć
swojego zdania, lepiej po prostu się’’polansować’’. Ale ja ich za to nie winię.
Cały świat zmierza do kompletnej bezmyślności, tak jesteśmy wychowywani. System
jest ważniejszy od jednostki. Chodzi o to, że teraz mamy wszystko podsuwane pod
nos, a kiedyś nie było nic, i patrząc z perspektywy czasu wchodziło to na
lepsze. Dzisiaj nikt nie wymaga od nas kreatywności, więc wszyscy wyglądamy tak
samo, nawet jeśli myślimy, że tak nie jest. A gdybyśmy mogli sobie wyobrazić,
jaki ktoś zbija na tym interes ! Wszyscy myślimy, że moda to jedna z dziedzin
sztuki, dla jednych równie ważna co pozostałe, dla innych zaliczana do nich ze
względu na wymysł ludzi zajmujących się nią. Na szczęście broni się sama. Ale
tak naprawdę dawno przestała liczyć się pod względem artystycznym, a zamieniła
w wysokodochodowy biznes. W gruncie rzeczy, co nas to obchodzi, że jesteśmy
pionkiem w grze, że na co dzień jesteśmy nie bez przyczyny bombardowani
tysiącem reklam zewsząd i że nawet jeśli myślimy, że mamy wyrobiony gust to
tylko pozory. Życie toczy się dalej, my się ubieramy, a inni – sprytniejsi –
opływają dzięki nam w luksusy.
Kolejna rzecz – ci wszyscy EKSPERCI od mody. Że co
?! Media od dawna są niepoważne, ale zmierza to do destrukcji ludzkich mózgów.
Nie wiem, po prostu nie wiem, jak można dać sobie wmówić, że dwudziestoletnia
dziewczyna która parę lat temu odważyła się na założenie strony na której
pokazywała zdjęcia swoich strojów, dziś jest co drugi dzień w telewizji
śniadaniowej uznawana za wyrocznię mody. Rozumiem, że komuś może się podobać
jej gust i prezencja, ale żeby zaraz nazywać ją specjalistką ? Są ludzie którzy
skończyli odpowiednie szkoły, mają doświadczenie i rzeczywistą wiedzę na ten
temat, ale cóż z tego, kiedy ludzie pozatracali wartości ? Coraz więcej ludzi
nie chce się niczym interesować, jest im dobrze z ich niewiedzą i nudnym
życiem, telewizja proponująca jedną wielką pustkę kształtuje ich światopogląd. Nawet
jeśli ma się szczere chęci do poznania kogoś inspirującego, szanse są
niewielkie. Ludzie przestali się szanować. Nawet nie chodzi o szacunek do
bliźnich, ale do samych siebie. Zadawalamy się byle czym, nie zwracamy uwagi na
jakość produktów, ubrań, wszystkiego. Czy naprawdę lepiej jest mieć 3 pary
spodni z podrzędnego sklepu które nigdy nie wyglądały dobrze i szybko się
zniszczyły, zamiast porządnych przez ten sam okres, które będą robić dobre
wrażenie, nie rozciągną się i nie stracą koloru ? Nikomu nie zależy żeby
wyglądać dobrze ? Oczywiście nie twierdzę, że trzeba wydawać majątek i wyglądać
jak milion dolarów, ale chyba każdy wie, kiedy wygląda schludnie.
Na szczęście młodzież przywiązuje większą wagę do
ubrań niż ich rodzice, w końcu któreś pokolenie zrozumiało, że to wiele
świadczy o człowieku a nie jest przejawem bycia materialistą. Bo to nie chodzi
o to, że jak ma się drogi zegarek to jest się lepszym człowiekiem. Po prostu
jeżeli człowiek jest zadbany, jego ubranie jest przemyślane, czyste i
dopasowane, oznacza, że jego egzystencja jest bogatsza od codziennej rutyny
‘’klasy robotniczej’’ (nawet jeśli do niej należy) skupionej
na swoich szarych blokach, co za tym idzie wydaje się ciekawszy i nie
przytłacza nas. Utarło się przekonanie, że jeżeli ktoś woli wydawać pieniądze
na ubrania jest pusty i bezwartościowy, a przecież to sposób na wyrażanie
siebie, czemu mielibyśmy w to nie inwestować ? Nikomu się od tego krzywda nie
dzieje, chyba że dzieciom zbierającym bawełnę parę godzin dziennie lub szyjącym
w chińskich zakładach będąc niewolnikami. Ale nie mamy aż tak dużego wpływu,
żeby coś na to poradzić.
Kolejna kwestia – tolerancja. Każdemu podoba się coś
innego, ale to nie od razu powód żeby wyśmiewać go na ulicy. To chyba dobrze,
że wszyscy jesteśmy różni ? Więc proponuję zacząć się tym cieszyć, bo może
nadejść chwila, kiedy znowu wszyscy będziemy musieli wyglądać tak samo. To
chyba wszystkie moje żale do społeczeństwa, życzę mu jak najlepiej.
Tak
jest dobrze :
A
tak nie :
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz